Depresja to nie wstyd

Okres pandemii jest trudny emocjonalnie zarówno dla dorosłych jak i dzieci. Od drugiej połowy marca 2020r. z powodu bezpieczeństwa dzieci i dorośli zostali zamknięci w domach. W krótkim czasie należało przeformułować dotychczasowe funkcjonowanie. Dzieci zostały odcięte od normalnych kontaktów z rówieśnikami, spędzają większość czasu przed komputerem, nie rzadko sami w domu, straciły rytm codziennego funkcjonowania w systemie szkolnym oraz spędzania czasu wolnego. Dodatkowo wciąż niepewna sytuacja, kolejne obostrzenia oraz wydłużający się okres izolacji nie wpływają negatywnie na funkcjonowanie emocjonalne dzieci.

 Możemy obserwować zmianę zachowania u dzieci, czasami podejrzewać stany depresyjne. Niestety dzieci nie są w stanie rozpoznać u siebie depresji. Raczej pokazują nam, jak źle się czują, nie mówią o tym wprost. Wycofanie, zamknięcie się w sobie, to jeden z głównych objawów ich cierpienia. U małych dzieci często pojawiają się niespecyficzne dolegliwości somatyczne, jak bóle głowy czy brzucha; czasem nie chcą uczestniczyć w zajęciach, bywają drażliwe, agresywne, albo opanowane dziwnymi przeczuciami, że coś złego ma się wydarzyć. Starsze dzieci często są ponure, nadąsane, prawie zawsze wyglądają na znudzone, nie chcą utrzymywać kontaktów z kolegami i nie interesują się nauką. Z tego powodu mają różne kłopoty w szkole, ich nastawienie jest negatywne, często wpadają w irytację. Osoba z depresją to nie tylko smutna, odległa myślami, ubrana na czarno istota...

Poniżej znajduje się zestawienie tych wyraźnych i tych bardziej ukrytych objawów depresji u dzieci.

Podatność na depresję może być spowodowana zarówno przez czynniki środowiskowe, jak i czynniki natury biologicznej. Pandemia jest to trudny czas zarówno dla dorastających nastolatków jak i dzieci młodszych. Stresujące czynniki z otoczenia mogą przyspieszać rozwój choroby u podatnych dzieci. Reagują one silnie na wydarzenia takie jak np. rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, prześladowanie ze strony kolegów, izolacja, nieustanne wymagania stawiane przez otoczenie. Dodatkowo nie bez znaczenia pozostaje ciągły stres związany z pandemią, czy sam okres dorastania i związane z nim zmiany fizjologiczne i w psychice.

Rozpoznanie symptomów depresji u dziecka to niezwykle ważny moment, z jednej strony budzi lęk i napięcie, jednak z drugiej daje nadzieję na wyleczenie. Mimo, iż choroby psychiczne wciąż wiążą

się ze stygmatyzacją, warto ich nie bagatelizować i szukać pomocy. Depresja jest chorobą, sama nie minie.

Jeśli zauważają Państwo jakieś niepokojące sygnały, zawsze należy je traktować poważnie i skontaktować się ze specjalistyczną instytucją oferującą pomoc dzieciom. Już sama rozmowa z kimś bliskim, możliwość podzielenie się swoimi trudnościami, opisanie uczuć i przeżyć może mieć efekt terapeutyczny. Depresja to nie wstyd, wstydem jest niezauważanie jej.

Zachęcam również do wysłuchania i obejrzenia krótkiego teledysku:

POMOCNE STRONY I ADRESY:

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 23
ul. 1 Praskiego Pułku WP 8
05-075 Warszawa
Tel.: 22 760 03 87

Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży
ul. Kickiego 24
tel. 22 810 44 36

Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży- Warszawa
ul. Kasprzaka 17A
tel. 22 327 73 33

Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Młodzieży
ul. Sobieskiego 9
tel.22 458 26 11

https://stopdepresji.pl http://depresja.org https://116111.pl http://sposobynadepresje.pl/gdzie-szukac-pomocy/